şimdi bu ve bir yukarıdaki postu yazıp gereksiz bulduğum için yayınlamamıştım. gece yayınlayayım dedim ama kronolojik sıra kaymış bulundu. neticede bu da böyle bir anımdır :)
19.01.2012
Hamilelik kadar bir süre bebekli geçmiş hayatımda. Hamilelik hayatımdan minicik soluk pembe (yani uçuk mavi) bir fotoğrafken bebekli hayatımın her anı içime kazınarak ilerliyor diyebilirim. Umarım hep böyle olur. Umarım hiç unutmam oğlumun büyüme çabalarını. 9 aylık bir bebek, yarı bebek yarı çocuk halleriyle sizi kendine çok fena aşık ediyor. İlk günden beridir böyle hissediyorum diyemem ben vallahi, her geçen gün daha fazla aşık oluyorum oğluma. Böyle hastalıklı bir kompleks filan geliştirmem işallah ama geçenlerde ilk kez anneme bırakıp sevdiğim dostlarımla bir kadeh de şarap içtikten sonra oğlumu almaya dönerken uçuyordum galiba :) Of yazmadığım ne çok şey oldu. Ve yazmayacağım şeyler de olacak.
9 ay itibariyle oğlumun uykuları çok fena. İlk kaç ay iyi uyudu hatırlayamıyorum bile. Kafam tam anlamıyla 1500! "Separation anxiety" mi oldu evladım Ferber yapmadık diye tepemize mi çıktı anlamış değilim. Son birkaç gündür çaresizce birlikte uyumaya da başlamıştım ama bu akşam birlikte uyuma işini rafa kaldırmaya karar verdim. Zira şimdilik o pofuduk ayakları sabahları göz hizamda bulmaktan çok memnun olsam da bu işin 2, 3 yaşına kadar sürme ihtimali hiç hoşuma gitmiyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder